Als interviewer heb ik het voorrecht om te mogen praten met heel veel mensen. Voor Hersenz heb ik de afgelopen twee jaar met tientallen mensen gepraat over hun hersenletsel, de impact die het had op hun eigen leven en dat van hun naasten. Stuk voor stuk indrukwekkende verhalen.

De problemen waar de geïnterviewde cliënten van Hersenz mee kampten voordat ze aan de behandeling begonnen waren niet mals. Marcel woonde nog bij zijn ouders maar dat verliep niet altijd rustig, vanwege zijn korte lontje. Beschermd wonen leek de enige optie. Sweedy stond op het punt haar man en drie puberdochters te verlaten. “Ik dacht: ik ga weg, ik trek het niet meer, ik laat mijn gezin achter.” Frits zat in een zware depressie en begon schulden te maken omdat hij zijn administratie niet meer kon overzien. Marion was somber en ging zienderogen fysiek achteruit na de revalidatie. Ze zat dagen in haar rolstoel in de dagbesteding. De man van Jeannette overwoog bij haar weg te gaan. Jeannette was voortdurend aan het bewijzen dat ze alles aankon. “Om te bewijzen dat er niks aan de hand was, poetste ik het huis maar weer en liep ik mezelf compleet voorbij.’’ Ze had regelmatig paniekaanvallen. Marcella reed met haar scooter onveilig door het verkeer, waardoor ze regelmatig viel en ook botbreuken opliep.

OPGEKNAPT

Ze volgden allen de behandeling van Hersenz. Wat opvalt is dat iedereen aangeeft zich sterker te voelen, psychisch en fysiek, waardoor ze meer in staat zijn deel te nemen aan het leven. Zoals Marcel verwoordt: “Door Hersenz ben ik fysiek en mentaal enorm opgeknapt. Dus ik kan veel meer aan. Mijn conditie is verbeterd en ik kan beter met mijn emoties omgaan.” Sweedy vertelt: “Hersenz is echt mijn redding geweest. Ik voel me zekerder, steviger in mijn schoenen staan.”Jeannette stelt dat ze door Hersenz haar eigenwaarde en het vermogen te genieten heeft teruggevonden en Marion laat de rolstoel tegenwoordig steeds vaker staan. “Met name door het fysieke gedeelte ben ik enorm opgeknapt.”

LOTGENOTEN

De cliënten benadrukken ook hoe belangrijk het is om met lotgenoten in een behandelgroep te zitten. Zo geeft Frits aan dat de veiligheid in de groep hem ertoe bracht te vertellen dat hij schulden had. Marion vertelt: “Toen iemand anders uit de rolstoel kwam dacht ik, dat kan ik ook.” Ook het feit dat groepsbehandelingen tegelijkertijd met individuele behandeling thuis plaatsvinden, wordt positief genoemd. “Mijn thuisbegeleider heeft letterlijk geoefend de trappen op te gaan”, zegt Sweedy. Marcella’s puberzoon begrijpt nu beter wat er met zijn moeder aan de hand is, waardoor de sfeer in huis is verbeterd.

WINST

De winst voor deze mensen? Marcel woont zelfstandig en kan twaalf uur per week werken. Marion laat tegenwoordig de rolstoel staan, heeft minder thuiszorg nodig en gaat een dag minder naar de dagbesteding. Bij Frits is een wettelijke schuldsanering voorkomen en worden de antidepressiva afgebouwd. Jeannettes relatie met haar echtgenoot is sterk verbeterd en ze is niet in de ziektewet beland met een burn-out. Marcella let beter op in het verkeer en kan het thuis nu alleen aan met haar zoon.

Mijn conclusie: door Hersenz kom je écht verder met hersenletsel.