Ze is tweeënzeventig jaar en leeft in een kamer van drie bij drie met wifi, de noodopvang die Den Bosch haar godzijdank biedt. Ruim negen jaar geleden vluchtte ze uit Rusland, op tweede kerstavond werd ze in het donker afgezet ergens in Nederland. Ze verbleef in asielzoekerscentra, zat een jaar onterecht gevangen in een detentiecentrum. Sliep hier, sliep daar en nu dus in Huis 2, wificode Welkom.

Ze verdient wat geld met schoonmaken. Ook al is ze tweeënzeventig, stoppen met werken wil ze niet. Ze moet bezig blijven, zegt ze: Maandag poetsen en dan een kaarsje opsteken in de Mariakapel in de Sint-Jan. Dinsdag voedselbank, woensdag poetsen, donderdag poetsen, vrijdag vrij, zaterdag school, zondag kerk. Russische discipline houdt haar overeind.

Jaarlijks maakt ze een tochtje naar Den Haag. Eerst de ambassade van Armenië, dan die van Rusland. Iedere keer krijgt ze dezelfde brieven waarin staat dat mevrouw geen burger is van…